Meer dan 44% van de patiënten met kanker heeft pijn die vaak behandeling met opioïden vereist. Obstipatie komt voor bij 59% van de patiënten die met opioïden worden behandeld. Opioïd-geïnduceerde constipatie (OIC) heeft gevolgen voor de patiënt die variëren van dagelijks ongemak met sociale onzekerheid en invaliditeit tot darmobstructie. Het leidt tot beperkingen in het zelfmanagement, een verminderde kwaliteit van leven en een risico op de behoefte aan meer zorg.

In de richtlijn "Diagnose en behandeling van pijn bij patiënten met kanker" wordt aanbevolen om bij het starten van opioïden preventief te starten met een osmotisch laxeermiddel zoals macrogol/elektrolyten of magnesiumhydroxide. Het is bewezen dat macrogol/elektrolyten effectief zijn voor de behandeling van OIC, maar is niet onderzocht voor de preventie van OIC. Vanwege de smaak wordt het door patiënten soms als onaangenaam ervaren. Magnesiumhydroxide, dat ook vaak wordt voorgeschreven bij opioïd-geïnduceerde obstipatie, heeft een neutrale smaak. Hoewel het ook door de richtlijn wordt aanbevolen, is het niet onderzocht voor de behandeling van opioïd-geïnduceerde obstipatie en is het niet geregistreerd voor deze indicatie. Er is enig bewijs voor het effect ervan op de preventie van OIC.

Ter onderbouwing van het advies van de richtlijn en om aan te tonen dat een keuze mogelijk is, is het van belang aan te tonen dat magnesiumhydroxide niet onderdoet voor macrogol/elektrolyten ter voorkoming van OIC bij patiënten met gevorderde kanker die beginnen met opioïden voor de pijn, en is het van belang bijwerkingen en verdraagbaarheid te vergelijken.